طبق تعریف، طیف سنجی مطالعه اندرکنش بین تابش الکترومغناطیسی با ماده است. تابش الکترومغناطیسی را می توان بر اساس فرکانس در هشت دسته طبقه بندی کرد. این دسته ها عبارتند از: گاما، اشعه ایکس، اشعه فرابنفش، نور مرئی، اشعه مادون قرمز، تراهرتز، اشعه میکروویو و امواج رادیویی. هر یک از این تابش ها به طریقی با ماده اندرکنش دارند. این واکنش ها تنها در صورتی می توانند به تکنیک طیف سنجی تبدیل شوند که یکی از خصوصیات کلیدی موج مانند انرژی، سرعت، دامنه، فرکانس، زاویه فاز، قطبش و جهت انتشار در هنگام اندرکنش با ماده تغییر یابد. شکل ۱ طیف الکترومغناطیسی و انتقال سطح اتمی یا مولکولی ناشی از هر دسته از تشعشعات الکترومغناطیسی را نشان می دهد.
طیف سنجی اشعه مرئی فرابنفش (UV-Vis)
طیف سنج UV-Vis شامل منبع نور، موازی ساز، مونوکروماتور، یک انتخاب کننده طول موج، محل قرارگیری نمونه، آشکارساز و صفحه نمایش دیجیتال تشکیل شده است. عملکرد طیف سنج به این صورت است که ابتدا منبع نور بدون این که وارد نمونه شود، به سمت آشکار ساز هدایت می شود. سپس نمونه در دستگاه قرار می گیرد و این بار منبع نوری با ماده وارد اندرکنش می شود. در اثر تابش نور الکترون ها به اوربیتال مولکولی بالاتر برانگیخته می‌شوند و به این صورت انرژی جذب می شود. در اثر جذب انرژی طول موج تغییر می کند. آشکار ساز در مرحله بعدی، آشکار ساز، نسبت بین پرتو نمونه و مرجع را ثبت می کند. هنگامی که نمونه انرژی را جذب می کند، شدت انتقال پرتو نمونه کمتر از پرتو مرجع می شود. خروجی اصلی طیف سنج UV-Vis، طیف جذبی است.
